听<i></i><i></i><i></i>名字，徐牧<i></i>由<i></i><i></i>头<i></i>阵<i></i>涩。
<i></i><i></i>轮<i></i>边关，<i></i>确实听<i></i><i></i>李破山<i></i><i></i><i></i>，<i></i>似乎，<i></i><i></i><i></i>伤感<i></i>。
“<i></i>辈莫急。”徐牧急忙将老秀才扶住。
“<i></i>儿，<i></i><i></i>打<i></i>胜仗啦？”
“赢<i></i><i></i>，皇帝老<i></i><i></i>番<i></i>赏。”
老秀才欢喜<i></i>笑，蹦跶<i></i>几<i></i>，<i></i>突<i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i>，转<i></i>身便往酒窖走<i></i>。
徐牧叹<i></i>口气。
<i></i>纪<i></i><i></i><i></i>位名将，<i></i><i></i>毫<i></i><i></i>理，连<i></i><i></i><i></i><i></i>法相顾。
“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>。”莲嫂捂<i></i>脸痛哭。
“哭<i></i>卵！”陈盛破骂<i></i><i></i>句，随即<i></i>矫<i></i><i></i>走<i></i>两步，抱住<i></i><i></i><i></i><i></i>婆娘。
二十骑<i></i>马蹄湖，<i></i>回<i></i><i></i>，约莫<i></i><i></i>七八<i></i>。余<i></i><i></i>，却永远留<i></i><i></i>边关。
徐牧脸色沉默，让<i></i>取<i></i>数坛<i></i>醉<i></i>仙，<i></i>向<i></i>边关<i></i>方向，遥遥相敬。
四百<i></i>骑<i></i><i></i>汉，整齐<i></i>立<i></i>徐牧身<i></i>，拱<i></i>抱拳。
“恭送！”
徐牧仰<i></i>头，声若惊雷。
<i></i><i></i>间似<i></i><i></i><i></i>呼应，<i></i>端端<i></i><i></i><i></i>阵风，吹<i></i>林路周围<i></i><i></i>竹林，呜呜<i></i>响。<i></i>绕头<i></i>黑鸦，被惊<i></i>避<i></i><i></i><i></i>，<i></i>匆匆重新掠回。
脸色<i></i><i></i><i></i>苍白<i></i>姜采薇，<i></i><i></i>马车，走近徐牧身边，沉默<i></i>握<i></i><i></i><i></i><i></i>，两<i></i>并肩<i></i>立，久久<i></i>语。
“东<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>——”
莲嫂<i></i><i></i>战战兢兢，突<i></i>走<i></i><i></i><i></i>，指<i></i>徐牧身<i></i><i></i>四百<i></i><i></i>。
徐牧抬<i></i>头，<i></i><i></i>庄<i></i><i></i>，亦<i></i>许<i></i><i></i>，<i></i>色露<i></i>微微<i></i><i></i>安。<i></i>怪<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>四百<i></i>骑<i></i><i></i>影，身<i></i><i></i><i></i>血腥气太浓重<i></i>。
“<i></i><i></i>庄<i></i>。”徐牧难<i></i>露<i></i>笑容。
“庄、庄<i></i>？<i></i><i></i><i></i><i></i>！”
“<i></i><i></i><i></i>。”
<i></i>往<i></i>，<i></i>四百<i></i><i></i>路杀回<i></i><i></i><i></i>汉，将<i></i>整<i></i>徐<i></i>庄，<i></i><i></i>安身立命<i></i>底气。