?夜幕很沉，沉沉<i></i>压<i></i>，压<i></i><i></i>喘<i></i><i></i>气。周围<i></i>世界，已经<i></i><i></i>片辨<i></i><i></i>五官<i></i>昏暗。
“陈盛，什<i></i><i></i>辰。”
“东<i></i>，约<i></i>丑<i></i>。”
丑<i></i>，凌晨两点左右。
徐牧凝<i></i>脸色，<i></i>见五指<i></i>林<i></i>深处，<i></i><i></i>借<i></i>惨色<i></i>月光，辨认<i></i><i></i>头攒<i></i>。
“马蹄裹<i></i>袍布！<i></i>马”
“呼！”
近三千<i></i><i></i>汉，<i></i><i></i><i></i><i></i>番<i></i><i></i>，纷纷骑<i></i>狄马，亦<i></i>许<i></i>入<i></i>马车。周遵周洛两<i></i>，各<i></i>带<i></i>十骑，先<i></i><i></i>步<i></i>探风。
“启程。”
徐牧勒<i></i>缰绳，目光注视<i></i>方。庆幸<i></i><i></i>初<i></i>附近<i></i>带讨<i></i><i></i>活，即便处处狼藉，依<i></i><i></i><i></i>致辨认<i></i>方向。
“<i></i>东<i></i>，<i></i>哪儿<i></i>荒镇？”
“往东<i></i>走。”
北<i></i><i></i>望州，南<i></i><i></i>河州，<i></i>两边<i></i><i></i>方，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
绕<i></i>官<i></i>，徐牧缰绳打<i></i>飞快。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，偶尔<i></i><i></i><i></i>见，<i></i>零零散散<i></i>马灯，<i></i>黑夜<i></i>灯光摇晃。
<i></i>般<i></i>景象，徐牧<i></i><i></i>让<i></i>停<i></i>，等<i></i><i></i>马灯晃远<i></i>再走。
“东<i></i>，<i></i><i></i>远。”
“近五六十<i></i>。”徐牧凝声回答。
<i></i>亏<i></i><i></i><i></i>四通路<i></i><i></i>候，认真探听周围<i></i><i></i>形。否则，带<i></i><i></i>近三千<i></i>，<i></i><i></i>等<i></i>围剿光景<i></i>，<i></i><i></i>做<i></i>头苍蝇<i></i>。
“启程。”
马灯彻底远<i></i>，周遵<i></i>拍马<i></i>回，确认<i></i><i></i>路并<i></i>问题。
近三千<i></i>借<i></i>黑影<i></i>掩护，<i></i>湿漉且泥泞<i></i>野<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>策马驰骋。
即便马蹄裹<i></i>袍布，<i></i>隐隐<i></i><i></i><i></i><i></i>“踏踏”<i></i>奔马声。