“徐坊主，<i></i><i></i>长阳啊！”
若<i></i><i></i><i></i><i></i>，徐牧<i></i>真<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>知觉间，<i></i>抬<i></i>头，<i></i>向湖岛书院<i></i>方向。
压<i></i>胸膛<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>闷<i></i>难受<i></i><i></i>。
“牧哥儿，<i></i>车。”
徐牧拱<i></i>抱拳，辞别<i></i>周福，揉<i></i>微微<i></i>胀<i></i>脑袋，翻身<i></i><i></i>马车。
司虎<i></i>缰绳打<i></i>飞快，待<i></i><i></i>城，<i></i><i></i><i></i>，整座长阳<i></i>繁华，<i></i>消失<i></i>车轱辘碾<i></i><i></i>尘烟<i></i><i></i>。
……
“牧哥儿，<i></i><i></i>长阳<i></i><i></i><i></i>，怎<i></i><i></i><i></i>打仗？”
瞧瞧，连司虎<i></i>明白“匹夫救<i></i>”<i></i><i></i>理。
“富贵<i></i><i></i><i></i>喜欢打仗。”
司虎听<i></i>似懂非懂。
“催马吧，司虎。”
途经两<i></i>，徐牧<i></i>司虎两<i></i>，<i></i>算<i></i>赶回<i></i>马蹄湖。<i></i>未等<i></i>马车，徐牧便被<i></i><i></i><i></i>景象，惊<i></i><i></i><i></i>愕住。
才短短几<i></i><i></i><i></i>间，马蹄湖边<i></i><i></i>庄<i></i>，已经建<i></i>初具规模。随<i></i>窑炉<i></i>烧<i></i><i></i>红砖，陈盛带<i></i><i></i>，按<i></i><i></i><i></i><i></i>思，围<i></i>挺<i></i><i></i><i></i><i></i>半圈。
侧<i></i><i></i><i></i>，宛<i></i><i></i>处<i></i>型城堡般。<i></i>箭楼，<i></i>弓窗，<i></i><i></i>瞭望<i></i><i></i><i></i>瓮城。
虽<i></i><i></i><i></i>未彻底建<i></i>，<i></i>期待感，已<i></i><i></i><i></i><i></i>拉足<i></i>。
“东<i></i>！”
见<i></i>徐牧回<i></i>，陈盛急忙放<i></i><i></i><i></i><i></i>活计，几<i></i><i></i>跑<i></i><i></i>。
“东<i></i>，<i></i>何？<i></i><i></i>按<i></i>东<i></i><i></i><i></i>思<i></i>建<i></i>。”