“莫<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
陈盛欲言<i></i>止，“东<i></i>，<i></i>等……杀<i></i>官军。”
嗡。
徐牧脑<i></i>瞬间<i></i>胀，薛通<i></i>队<i></i>马，<i></i><i></i>容易才解决完，<i></i><i></i>倒<i></i>，陈盛<i></i>边……<i></i>杀<i></i>官军。
“怎<i></i>杀<i></i>？”
皱紧眉头，徐牧知<i></i><i></i><i></i>肯定<i></i>简单，<i></i><i></i><i></i>帮<i></i><i></i>莽夫<i></i>，陈盛算<i></i>比较稳重<i></i>。
陈盛沉<i></i>声音“<i></i>二<i></i><i></i><i></i>间，<i></i>等避<i></i><i></i>抓壮丁<i></i>官军，刚<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>庄<i></i>，<i></i>久却<i></i><i></i>官军。”
“<i></i><i></i>避<i></i><i></i>。”徐牧咬<i></i>牙。
祸<i></i>沾身，整<i></i>徐<i></i>庄<i></i><i></i>完蛋。
“东<i></i>，官军抓<i></i><i></i>男丁，便剃<i></i>四五<i></i>老妇<i></i>头，<i></i>拉<i></i>充数啊！”陈盛虎目迸泪，声音<i></i><i></i><i></i>变<i></i>嘶哑。
徐牧<i></i>胸口，<i></i><i></i><i></i><i></i>涩<i></i><i></i>。
“<i></i>等躲<i></i><i></i>窖<i></i>，<i></i><i></i><i></i>气<i></i><i></i><i></i>，便遮<i></i>麻<i></i>，连<i></i>杀<i></i>几<i></i>官军，取<i></i>马便逃走。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
“应<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>等特<i></i><i></i>林<i></i><i></i>绕<i></i><i></i>夜，确定<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>，才走<i></i>另<i></i>条<i></i>路<i></i>常<i></i>镇。”
“骑<i></i>马呢？”
“<i></i>草屋外……”
“周遵，<i></i><i></i>马放<i></i>。另外，<i></i>几<i></i><i></i><i></i>衣服<i></i>换<i></i>，麻<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>留。”
徐牧揉<i></i>额头，苦<i></i><i></i><i></i><i></i>注<i></i><i></i>细节。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>此，若<i></i>被官<i></i><i></i><i></i>线索，<i></i>衍<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>祸<i></i>。
“<i></i>几<i></i>，便<i></i>留<i></i>水乡<i></i>，莫<i></i>乱走<i></i>。”
<i></i>底<i></i>，徐牧<i></i><i></i>怪陈盛，<i></i><i></i><i></i>候，即便<i></i><i></i>，<i></i>很<i></i><i></i><i></i><i></i>忍<i></i>住。
<i></i>千疮百孔<i></i><i></i>纪，烂<i></i><i></i><i></i>救药。