“喊<i></i><i></i>声少爷，<i></i>亲<i></i>送<i></i>进<i></i>。”
徐牧笑<i></i><i></i><i></i>，“常公<i></i><i></i>招揽<i></i>。”
“<i></i>点趁<i></i><i></i>危，<i></i><i></i><i></i>世<i></i>便<i></i><i></i>此。非亲非故，即便每月卖<i></i>百车粮食，<i></i><i></i><i></i>何<i></i>帮<i></i>？”
徐牧<i></i><i></i>话，抬<i></i><i></i>头，<i></i><i></i>常<i></i>镇<i></i><i></i>，原本郁郁葱葱<i></i>青山，被墨色<i></i><i></i>空，逐渐染黑。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>抵<i></i><i></i><i></i><i></i>善<i></i>。”常四郎挠<i></i>挠鼻<i></i>，<i></i>趣<i></i>继续<i></i>口，“哪<i></i><i></i>米<i></i>，<i></i><i></i><i></i>送<i></i><i></i>半袋。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>其实<i></i>卵<i></i>。数数万<i></i><i></i>纪百姓，<i></i><i></i>救<i></i><i></i>少？”
“<i></i><i></i>呢？”
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>换<i></i><i></i>法<i></i><i></i>救。”
至<i></i>什<i></i>法<i></i>，徐牧<i></i><i></i>问，<i></i>猜<i></i>，肯定<i></i><i></i>太<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>老早<i></i>觉<i></i>，常四郎<i></i><i></i><i></i>，<i></i>很<i></i>简单。
“十几<i></i><i></i>，<i></i><i></i>纪顺<i></i>整<i></i>纪江，凿穿<i></i>九条河<i></i>，耧犁，排水筒车，收拢流民<i></i>佃户，遍<i></i><i></i>粮食农庄。”
“风调雨顺，五谷丰登。”
常四郎顿<i></i>顿，脸庞<i></i>露<i></i><i></i>笑<i></i>神色。
“<i></i>即便<i></i>此，每<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>饿死很<i></i><i></i>。”
徐牧脸色沉沉，越<i></i>猜<i></i>透常四郎<i></i><i></i>思，若<i></i>常四郎<i></i>肯相帮，<i></i><i></i><i></i><i></i>办法，带<i></i>司虎<i></i><i></i><i></i>避<i></i>。
“因<i></i>，整<i></i><i></i>纪朝<i></i><i></i><i></i>粮食，<i></i>被收走<i></i>！”常四郎<i></i>笑<i></i>声，“<i></i><i></i><i></i><i></i>常记粮<i></i>，应<i></i><i></i>储粮<i></i>少？<i></i><i></i>告诉<i></i>，至少<i></i>七<i></i><i></i>粮食，<i></i><i></i>端端<i></i>消失<i></i><i></i><i></i><i></i>间。谁收<i></i>？谁藏<i></i>？藏<i></i><i></i>少？<i></i><i></i>几<i></i>藏<i></i>？”
“乱世储粮，富<i></i>敌<i></i>！”常四郎声音爆吼。
嗡。
徐牧脑<i></i><i></i>阵剧晃，胸口莫名<i></i>涩。<i></i><i></i><i></i><i></i>望州城外，<i></i>食<i></i><i></i>惨状。
<i></i><i></i>喜娘<i></i>两<i></i>孩<i></i>，饿<i></i><i></i>剩皮包骨。
<i></i><i></i><i></i>逃难<i></i>苦民，跪<i></i><i></i><i></i><i></i>，乞求收留。