“呿！<i></i>求<i></i>什<i></i><i></i>！”
范谷汪云两<i></i>，皆<i></i>神色鄙夷。
“徐坊主<i></i>知<i></i>，先<i></i><i></i>给<i></i><i></i><i></i><i></i>银<i></i>，便<i></i><i></i><i></i>清馆酒楼，花完<i></i>，<i></i>问<i></i>二<i></i>借，<i></i>回几两<i></i>，<i></i>借<i></i>三四回。”
“<i></i><i></i><i></i>契，<i></i><i></i><i></i><i></i>产业，<i></i>等<i></i><i></i>念<i></i>朋友<i></i>场，<i></i>帮则帮。盼<i></i>读书<i></i>势，<i></i><i></i><i></i><i></i>秀才。”
“徐坊主<i></i><i></i>知<i></i>，托<i></i>关系让<i></i>入书院，读<i></i>几<i></i><i></i>便喊累，<i></i><i></i>跑<i></i>书院<i></i>。”
听<i></i>，徐牧嘴角冷笑，<i></i>语<i></i><i></i>，尤文才哪<i></i><i></i>读书<i></i>料，若真<i></i>寒窗苦读，<i></i><i></i>至<i></i>三十<i></i>岁，连<i></i>童<i></i><i></i>混<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>呢。”
范谷<i></i>汪云两<i></i>，明显<i></i>点欲言<i></i>止。
徐牧顿<i></i>顿，便猜<i></i>接<i></i><i></i><i></i>话，<i></i><i></i><i></i>颠覆三观，夏霜<i></i>坐<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>再追问<i></i><i></i>。
岂料<i></i>。
<i></i>夏霜<i></i><i></i><i></i><i></i>口，“二、二位，且讲<i></i><i></i>，<i></i>夫君<i></i><i></i><i></i>。”
脸色<i></i>，满<i></i>惊慌失措，<i></i>带<i></i><i></i>许<i></i>期盼。
范谷转<i></i>头，<i></i><i></i>踌躇<i></i><i></i><i></i><i></i>徐牧，待徐牧沉默点头<i></i>，才继续打<i></i>话匣<i></i>。
“尤兄<i></i>近<i></i><i></i><i></i>，傍<i></i><i></i><i></i>老官头，<i></i><i></i><i></i>入赘，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>问<i></i>写休书<i></i><i></i><i></i>。”
“徐坊主<i></i><i></i>知<i></i>，<i></i>老官头<i></i>姑娘，<i></i>逾三十<i></i>，<i></i>丑<i></i>恶，偌<i></i><i></i>澄城，连<i></i>穷<i></i>散户，<i></i><i></i>敢<i></i>门提亲——”
汪云住<i></i>口，因<i></i><i></i>听见，内厢<i></i>已经响<i></i><i></i>啜泣<i></i>声音。
<i></i>角落<i></i>，并<i></i><i></i>眼<i></i>夏霜，已经哭<i></i>眼睛红肿，<i></i>直抱<i></i><i></i>瓜干<i></i>褂衣，<i></i><i></i>知什<i></i><i></i>候松脱<i></i><i></i>，掉<i></i><i></i><i></i>。
徐牧<i></i><i></i><i></i>酸。
<i></i><i></i><i></i>间<i></i>苦<i></i>桥段，莫<i></i><i></i>负<i></i>郎抛弃糟糠妻。<i></i><i></i>管<i></i>何，<i></i><i></i>先<i></i><i></i>句话，<i></i><i></i>步，夏霜终究<i></i>走。
姜采薇<i></i>红<i></i>眼，<i></i>夏霜<i></i><i></i>姐妹，见<i></i>夏霜<i></i>副模<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>受。
“范谷，<i></i>东西离<i></i><i></i>远。”
范谷怔<i></i>怔，才明白徐牧<i></i><i></i>思，盘<i></i><i></i><i></i><i></i>口，“徐坊主，并<i></i>远，<i></i><i></i>几条街<i></i>路程。”
“带<i></i><i></i>。”
“采薇，<i></i>二<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
……
即便入<i></i>夜，澄城<i></i>街路<i></i>，依<i></i>繁华<i></i>比。清馆姑娘<i></i>媚笑，<i></i>摊<i></i>贩<i></i>吆喝，<i></i><i></i><i></i><i></i>抖银<i></i>袋<i></i>声音，此<i></i>彼伏，连<i></i><i></i>锅<i></i>杂烩。