<i></i>徐牧并<i></i><i></i><i></i><i></i>，并非<i></i>边关<i></i>山河破碎先入<i></i>主<i></i>，<i></i><i></i>很单纯<i></i>觉<i></i>，<i></i>颇<i></i>几分粉饰太平<i></i><i></i>思。
<i></i>间<i></i><i></i>，牵<i></i>马<i></i>周遵，问<i></i>路<i></i><i></i><i></i>，终<i></i>寻<i></i><i></i>澄城书院<i></i>位置。
“徐郎，<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>婉婉？”马车<i></i>，姜采薇脆<i></i><i></i><i></i><i></i>口。
“婉婉？李<i></i>婉？”
徐牧脸色古怪，才<i></i><i></i><i></i><i></i>祖宗，<i></i><i></i><i></i>澄城<i></i><i></i>，<i></i><i></i>位官<i></i><i></i>姐呢。
<i></i><i></i><i></i>半分巴结<i></i><i></i>思，实话<i></i>，七侠儿刺杀府官<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>触<i></i>。
非黑即白<i></i>世界，<i></i><i></i>灰色。若<i></i><i></i><i></i>，<i></i>真走<i></i>落草<i></i>寇<i></i>路<i></i>，该怎<i></i><i></i>李<i></i>婉相<i></i>。
“先收粮，<i></i>月头<i></i>交酒<i></i>。”
“奴<i></i>听徐郎<i></i>。”
姜采薇急忙掩住眼<i></i><i></i>微微失望，慌<i></i>迭<i></i>点头。
<i></i><i></i><i></i>，马车<i></i><i></i>几条街<i></i><i></i>，终<i></i>再度停<i></i>。等徐牧<i></i><i></i>车，才<i></i><i></i>眼<i></i>目光<i></i>及，已经<i></i><i></i>座恢弘且古朴<i></i><i></i>书院，穿<i></i>梅兰竹菊<i></i>书<i></i><i></i><i></i>，<i></i>往络绎<i></i>绝。
澄城重文，名<i></i>虚传。
“采薇，<i></i><i></i>先<i></i>车<i></i>等<i></i><i></i>，<i></i><i></i>打听打听。”
走<i></i>几步，徐牧刚拱<i></i>，拦住<i></i><i></i><i></i>书<i></i>。<i></i><i></i><i></i>口，<i></i>书<i></i>已经像避瘟神<i></i><i></i>，远远<i></i>遁<i></i>。
“东<i></i>，<i></i>长揖，<i></i><i></i>书<i></i><i></i>气<i></i>很。”周遵<i></i>远处跑回<i></i>，<i></i>断骂骂咧咧。
长揖，即<i></i>文士交际礼仪，拱<i></i>高举，<i></i><i></i>鞠躬。
徐牧<i></i>觉<i></i>满口牙<i></i>酸<i></i>。
<i></i><i></i>容易<i></i><i></i>模<i></i>，才<i></i><i></i><i></i>呆头书<i></i>愿<i></i><i></i>口。
“尤姓，文才？<i></i><i></i>表字？”
“记<i></i>太清表字<i></i>，原先<i></i>边关<i></i>边<i></i>书<i></i>。”