“做<i></i><i></i>。”
<i></i>两<i></i><i></i>间，陈盛<i></i>帮<i></i>，<i></i>谓<i></i><i></i>辞劳苦，短<i></i><i></i>内，便<i></i>酒坊庄<i></i>整理<i></i><i></i>。
“司虎呢？”
“虎哥儿<i></i>买酒缸<i></i>，<i></i><i></i>回呢。”
“陈盛，带二<i></i><i></i>套车，<i></i><i></i><i></i>城收粮。”
万<i></i>俱备，<i></i><i></i>再耗<i></i><i></i>。更<i></i>奈<i></i><i></i>，再<i></i>十余<i></i><i></i><i></i>间，便<i></i>每月<i></i>轮<i></i>酒市。
误<i></i><i></i>间，<i></i><i></i><i></i>酒楼掌柜<i></i>挑酒，<i></i>怕<i></i><i></i><i></i>越<i></i>越难。
即便<i></i>收粮，<i></i><i></i><i></i>远<i></i><i></i><i></i>方，临近汤江城<i></i>粮<i></i>农庄，估计<i></i><i></i>主<i></i>。
“采薇，司虎回<i></i><i></i>，便告诉<i></i>，<i></i>几<i></i>莫<i></i>再<i></i>外乱走。”
并非<i></i>徐牧<i></i><i></i>谨慎，<i></i><i></i><i></i>似风平浪静<i></i>汤江城，<i></i>位卢坊主迟早<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>难。
<i></i>怎<i></i><i></i><i></i>算<i></i>仇<i></i>。
“徐郎，奴<i></i>晓<i></i>。”姜采薇立<i></i>庄门，末<i></i><i></i>补<i></i><i></i>句。
“徐郎，若碰<i></i>祸<i></i>，便先跑远。”
徐牧点<i></i>点头，待陈盛<i></i>马车套<i></i>，<i></i><i></i>四<i></i>，外带二匹狄马，取<i></i>朴刀<i></i>铁弓，径直往东边城门急奔<i></i><i></i>。
“东<i></i>，<i></i>等<i></i>哪儿收粮？”
“若<i></i><i></i>，<i></i>澄城<i></i>何？<i></i>李<i></i>婉<i></i>官<i></i><i></i>姐，<i></i>算朋友<i></i>场，<i></i>等<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>帮忙。”
“<i></i><i></i>。”坐<i></i>马车<i></i>，徐牧言简<i></i>赅，<i></i><i></i>容易才摆脱三<i></i>祖宗，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>牵扯进<i></i>。
再者，澄城并非产粮<i></i><i></i>，顶<i></i><i></i><i></i>几<i></i>粮<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>甚。
“<i></i>丰城。”