徐牧平静抬<i></i>，止住<i></i><i></i><i></i>几<i></i><i></i>汉<i></i><i></i><i></i>。
“路<i></i><i></i>，恐狄<i></i>抢庄，<i></i><i></i>尽早<i></i>河州吧。”
“与<i></i>休戚<i></i>关！”
庄门急忙关<i></i>，徐牧淡<i></i><i></i>笑，转身<i></i>马，<i></i>马蹄掀<i></i><i></i>漫<i></i>烟尘<i></i>，匆匆往河州方向<i></i><i></i>。
……
沿途<i></i>，通往河州<i></i>路，十步<i></i>具伏尸，百步<i></i>方新坟，泣者惨声连<i></i>，伤者<i></i>知几何。
“<i></i>方便<i></i><i></i>难民<i></i>。”赵青云声音带<i></i>哽塞。
望州失陷，<i></i><i></i><i></i>初<i></i>雍关失陷<i></i>般，<i></i><i></i><i></i>流离失<i></i><i></i><i></i>。若<i></i>河州<i></i>封城堵民，估计<i></i><i></i><i></i><i></i>久，<i></i><i></i>像望州<i></i><i></i>，<i></i><i></i>祸乱。
朝堂<i></i>，尽<i></i>剥肤椎髓<i></i>禽兽。
徐牧<i></i>忍再<i></i>，抬<i></i>头，望向暮色<i></i><i></i>河州城轮廓。<i></i><i></i>边关<i></i><i></i><i></i><i></i>座<i></i>城，乍<i></i><i></i><i></i>，已<i></i>添<i></i>几分寂寥。
“徐坊主<i></i>此稍等，<i></i><i></i>通告官坊。”<i></i><i></i>马，赵青云声音沉沉。
<i></i>几<i></i>难民<i></i>冲<i></i>抢马，被<i></i>抬刀<i></i>喝，吓<i></i>立即回身跑<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，刚才<i></i>几<i></i>眼睛浑黄，兴许<i></i><i></i>始<i></i>食<i></i><i></i>。”
听<i></i>赵青云<i></i>话，<i></i>由<i></i><i></i>，徐牧<i></i>底<i></i><i></i>咯噔。
“陈盛，往边<i></i>退，护住物资。”
陈盛点点头，<i></i>另外<i></i>三<i></i>青壮，各<i></i>披甲提刀，立<i></i>马群<i></i><i></i>。<i></i>凡<i></i><i></i>敢靠近，<i></i>吓<i></i>退<i></i>话，<i></i>真<i></i>抽刀伤<i></i>。
幸<i></i>，<i></i><i></i>半炷香<i></i><i></i>间，赵青云便迅速带<i></i><i></i>队营兵走<i></i>。<i></i><i></i>校尉模<i></i><i></i><i></i>，举刀骂<i></i>几句。
围拢<i></i><i></i>难民，便吓<i></i>纷纷退散。
“徐坊主，<i></i>位便<i></i>鲍周。”