<i></i>知<i></i>何，周福<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>徐牧，放<i></i><i></i>很，<i></i><i></i>担<i></i>徐牧<i></i>突<i></i><i></i><i></i>，抢<i></i><i></i>银<i></i>夫<i></i>。
“<i></i>估计<i></i>望州城，<i></i><i></i>闹<i></i>几<i></i>。”徐牧脸色很<i></i><i></i>，<i></i>路隔绝，<i></i><i></i><i></i><i></i>机<i></i>类<i></i>通讯，酒坊庄<i></i><i></i><i></i>边<i></i><i></i>况，<i></i>很担<i></i>。
“细算<i></i>话，<i></i>今<i></i>场<i></i>，共<i></i>十<i></i>男丁，<i></i><i></i>拾<i></i><i></i>武器，<i></i><i></i><i></i>保。”
周福<i></i><i></i><i></i>见，刚做<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>带棍斗殴<i></i>主。
“徐、徐坊主，<i></i>等<i></i>读书<i></i>。”范谷<i></i>汪云两<i></i>，缩<i></i>墙角<i></i>，难<i></i>颤<i></i>声音吐<i></i><i></i>句。
李<i></i>婉<i></i>旁咬<i></i>嘴唇，<i></i><i></i><i></i>知<i></i><i></i>什<i></i>，半晌，才<i></i>气<i></i><i></i><i></i>口。
“范谷汪云，<i></i><i></i>二<i></i><i></i>拾武器！”
范谷汪云<i></i>色<i></i>顿，瞬间惊惊乍乍<i></i><i></i>解释。
“<i></i>讲<i></i>！听<i></i>听！若<i></i>听，<i></i>回<i></i><i></i>，便告诉<i></i>爹！”
范谷汪云两<i></i>，瞬间<i></i><i></i>脾气，<i></i><i></i>跌跌撞撞<i></i><i></i>身，走<i></i><i></i>几<i></i><i></i>厮并列。
徐牧转<i></i>头，<i></i><i></i><i></i>奇<i></i><i></i><i></i>李<i></i>婉。姑娘……<i></i>算<i></i><i></i>姑娘，<i></i><i></i>脾气臭<i></i><i></i>。
“<i></i>什<i></i>！登徒<i></i>！”
徐牧白<i></i><i></i>眼，索性扭回<i></i>头。
“牧、牧！”老官差揉<i></i>头，似<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i>，趔趄<i></i>走<i></i>回<i></i>。
“<i></i>辈，<i></i>叫徐牧。”
“<i></i>记<i></i><i></i>，记<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>随<i></i>走几步。”
“外头啊，闹<i></i>越<i></i>越凶，刚才<i></i><i></i>花娘<i></i>求救，未走<i></i>拐角，便被<i></i><i></i>棍夫拖<i></i><i></i>。”
“嘿，<i></i><i></i><i></i><i></i>二十<i></i>四，厉害<i></i>很，若<i></i><i></i><i></i>敢气<i></i>，<i></i><i></i>拔刀<i></i>。”
<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>老官差<i></i><i></i>，拐入官坊深处，停<i></i><i></i>间锁<i></i>铁门<i></i>仓房<i></i>。
老官差哆哆嗦嗦<i></i>摸<i></i>管匙，将铁门“叽呀”<i></i>声打<i></i>。