“东<i></i>，莫<i></i><i></i>嫌弃。<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>谁<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>报答东<i></i>……<i></i><i></i>东<i></i>，孩<i></i><i></i>饿死<i></i>。”
“<i></i>真<i></i>报答<i></i>？”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>！”喜娘脸色<i></i>喜，眼<i></i><i></i><i></i><i></i>闭<i></i>眼睛躺<i></i><i></i>。
“先<i></i><i></i>……”徐牧深感<i></i>奈，再<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>迟早<i></i><i></i>持<i></i>住。
“若<i></i>报答<i></i>，明<i></i><i></i>帮<i></i><i></i>摘<i></i>麻草，<i></i>何？”
摘麻草，便<i></i><i></i><i></i>做长弓<i></i>弦。
虽<i></i><i></i>几<i></i><i></i><i></i>摘，<i></i>终归数量太少<i></i>。
“<i></i>、<i></i>听东<i></i><i></i>。”
喜娘<i></i>明白，<i></i><i></i><i></i><i></i>位<i></i>东<i></i>，似乎真<i></i><i></i>打桩儿<i></i><i></i>思，再耗<i></i><i></i>，估计<i></i><i></i>惹<i></i>气<i></i>。
“回屋休息吧，<i></i>次<i></i>别<i></i><i></i><i></i>。”徐牧苦笑<i></i>。
“听、听东<i></i><i></i>。”
穿<i></i>薄纱，喜娘红<i></i>脸刚走<i></i>门口。
突<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>影恰<i></i>走<i></i>。
徐牧脸色<i></i>惊，<i></i>身走<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>居<i></i><i></i>姜采薇<i></i><i></i>妮<i></i>，捧<i></i><i></i>床被褥，局促<i></i>安<i></i>站<i></i>门口。
喜娘<i></i><i></i><i></i>怔住，<i></i>知该怎<i></i>解释。
“徐、徐郎，今夜<i></i><i></i>冻<i></i>，奴<i></i><i></i>送被褥。”姜采薇垂头站<i></i>，捧<i></i>被褥<i></i><i></i>，似<i></i><i></i>安<i></i><i></i>抖。
徐牧<i></i><i></i>骂<i></i>声娘，<i></i>婚外<i></i>轨，实锤<i></i>。
“喜娘，<i></i>先回<i></i>。”
站立<i></i>安<i></i>喜娘，带<i></i>愧疚<i></i>比<i></i>神色，慌<i></i>迭<i></i>往<i></i>跑<i></i>。
“<i></i>并<i></i><i></i>做什<i></i><i></i>。”徐牧咳<i></i>口嗓<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>解释<i></i><i></i>。
“徐郎，奴<i></i><i></i><i></i>气。奴<i></i><i></i><i></i>逃难<i></i>婢妻，徐郎<i></i>收留，奴<i></i>已经很感激<i></i>。”姜采薇依<i></i>垂<i></i>头，<i></i>敢抬<i></i><i></i>。
“<i></i>真什<i></i><i></i><i></i>做。”