刚<i></i>完，姜采薇<i></i>察觉<i></i>气氛<i></i><i></i>，红<i></i>脸往<i></i>跑<i></i>。
锵锵锵——
徐牧刚<i></i>往<i></i>走，猛<i></i>间，耳边<i></i><i></i>被炸<i></i><i></i><i></i>，惊<i></i><i></i>急忙捂住耳朵。
待回<i></i>头，才<i></i><i></i>老秀才<i></i>知什<i></i><i></i>候跑<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>提<i></i><i></i><i></i>锣鼓。
“<i></i>儿！<i></i>儿！鸣金收兵<i></i>！狄<i></i>势<i></i>，且退且退！鸣金收兵<i></i>！”
徐牧<i></i><i></i><i></i>奈，<i></i>怕老秀才跑<i></i>太快摔<i></i>身<i></i>，急忙<i></i><i></i>扶住，却<i></i>料眨眼间，老秀才已经跑<i></i><i></i>百步。
“东<i></i>，<i></i>锣<i></i><i></i><i></i><i></i>醒夜<i></i>，<i></i><i></i><i></i>慎，被<i></i>抢<i></i><i></i>。”匆忙追<i></i><i></i>陈盛，<i></i><i></i><i></i>脸<i></i>语。
若<i></i>深夜<i></i><i></i>，<i></i>山匪<i></i>抢庄，<i></i><i></i>铜锣<i></i>醒夜，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“东<i></i>，<i></i><i></i><i></i>讲<i></i>，<i></i><i></i><i></i>锣拿回<i></i>。”
徐牧抬头望<i></i>，见<i></i><i></i>昏黑<i></i><i></i>色<i></i>，老秀才领<i></i>几<i></i>孩<i></i>，<i></i>边提<i></i>锣，<i></i>边<i></i>蹿<i></i>跳，追<i></i>陈盛气喘吁吁。
惹<i></i><i></i>少妇<i></i><i></i>男<i></i>，<i></i><i></i>停<i></i><i></i><i></i><i></i>活计，哄<i></i><i></i>笑。
<i></i>知觉间，徐牧<i></i>头涌<i></i><i></i>股暖<i></i>。
“东<i></i>！东<i></i>快<i></i>！”
突<i></i>，陈盛停<i></i><i></i>追逐<i></i>脚步，反<i></i><i></i>脸色仓皇<i></i>转<i></i>头，高声<i></i>喊。
<i></i>陈盛<i></i><i></i><i></i><i></i>汉，<i></i>让<i></i><i></i>此失态<i></i>原因，<i></i><i></i><i></i><i></i>。
山匪！
“东<i></i>，<i></i>山匪<i></i><i></i>！”箭楼<i></i><i></i>周洛，<i></i><i></i><i></i><i></i>呼。